Als je 5 maanden lang traint voor een marathon, waar je echt niet onderuit kunt, omdat je een vette smak geld hebt neergelegd en je minimaal een zware blessure moet krijgen om hier onder uit te kunnen… Dan ga je er met meer dan 100% motivation and dedication voor. Al die quotes over doorzettingsvermogen zijn jouw op het lijf geschreven.
I am not running to be skinny, I am running to be badass
Maar dan na 5 maanden die voorbij vlogen, is de finish in zicht en wat dan? Tja we hebben ons natuurlijk goed voorbereid op het grote zwarte gat. De after-marathon depressie, en een depressie it is. Nul zin om te lopen, maar je wordt bijna gek in je skin want je bent zo gewend aan urenlange endorfine rushes. Om dit gat op te vullen ben ik uiteraard eerst gaan aftrainen, oftewel op zijn dooie janboerenfluitjes naar de gym, easy een paar minuten op zo’n crosstrainer, wat bovenlichaam en core trainen en dan een paar baantjes trekken om snel in de sauna te duiken. Nee, ik heb me na de aftrainperiode van een maandje in het sportmodelproject gestort van mijn voormalige Australische personal trainer Hattie. Zij is een badass baywatch babe met spierballen en een gespierde pass van heb ik jou daar. Ze doet met gemak 10 chinups en hangt dan nog een kilootje of 10 aan haar benen! Dat wil ik ook! Zij is eerste geworden in de WFFB, een fitness competitie voor fitness modellen in Australie en in de VS. Dit is nog niet de hard-core klasse bodybuilding, men dient in deze klasse wel vrouwelijke vormen te behouden.
OMG ik heb me dus opgegeven voor het online 3 maanden programma om helemaal af te trainen. Dit houdt in dat ik lid ben van een besloten Facebook groep, elke week mijn guns (spierballen) in progress moet posten, elke dag mijn macro’s moet posten, meals en calorieën en een keer per week een all the way bikini shot om progressie te zien. Easy dan een marathon zou je denken! We zullen het zien. I will keep you posted!
